یکی از یافته های چشمگیر و با پشتوانه قوی در علوم یادگیری، نقش مهم تعامل اجتماعی در یادگیری است. هنگامی که دانش آموزان و معلمان در فعالیتی موقعیتی برای ساخت فهم مشترک با هم همکاری می کنند، تعامل اجتماعی به بهترین نحو در خدمت یادگیری قرار می گیرد. درک و فهم اصول و ایده ها از طریق به اشتراک گذاشتن، به کارگیری و مباحثه با دیگران رشد و توسعه می یابد. علاوه بر آن باعث ایجاد اجتماع یادگیرندگان می شود که می تواند از ارتباط بین ایده های دانش آموزان پشتیبانی کند. گفت و گو، مشارکت گروهی و یادگیری فردی را تسهیل می کند. نتایج یادگیری در گروه های مشارکتی بهتر از محیط های یادگیری فردی یا رقابتی است.

دلایل زیادی برای این وجود دارد که چگونه همیاری و مباحثه، یادگیری فردی شرکت کنندگان را بهبود می بخشد. برای مثال برای اینکه افراد در گروه بتوانند به صورت مؤثر شرکت و مباحثه کنند باید بتوانند به طور دقیق توضیحات و پرسش های خود را ارائه کنند و به توضیحات دیگران گوش کنند و به این ترتیب دانش خود را آشکار کنند که باعث ایجاد پیوندهای جدید می شود. همیاری همچنین می تواند شکاف دانشی و بدفهمی ایجاد شده را آشکار و تصحیح کندو مباحثه باعث تأمل افراد بر فرایند استدلال خودشان می شود که می تواند تغییر مفهوم را بهبود بخشد. یادگیرندگان به طور ناگهانی فعالیت همیارانه کارآمد را یاد نمی گیرند. دانش آموزان معمولا برای رشد مهارت های همیاری مانند رعایت نوبت، گوش کردن فعالانه، ارزیابی نقادانه و احترام به عقاید دیگران نیاز به الگوسازی و راهنمایی دارند.